1. Φυτά του τόπου μας (α) - Το αμπέλι

Το αμπέλι, όπως και η ελιά, καλλιεργείται στη χώρα μας από τα αρχαία χρόνια. 

Το αμπέλι ή κλήμα είναι ένα πολυετές φυλλοβόλο φυτό ( δεν κρατάει τα φύλλα του τον χειμώνα) και ευδοκιμεί σε ορεινούς, πεδινούς και παραθαλάσσιους τόπους. 

Καλλιεργείται κυρίως για τον καρπό του, το σταφύλι,

ενώ και τα φύλλα του

χρησιμοποιούνται στη μαγειρική, φτιάχνουμε τα παραδοσιακά ντολμαδάκια.

Έχει συνδέσει το όνομά του κυρίως με την παραγωγή κρασιού.

 

Τα φύλλα του είναι πράσινα και έχουν το σχήμα της παλάμης.

Τα άνθη του είναι μικρά.

Τα προϊόντα του αμπελιού, τα σταφύλια, ωριμάζουν τον Σεπτέμβρη και τότε αρχίζει η συγκομιδή, ο τρύγος. 

Για τον λόγο αυτόν και ο Σεπτέμβριος ονομάζεται τρυγητής.

Τα σταφύλια αποτελούνται από πολλές ρώγες και σχηματίζουν τα τσαμπιά.

Τα σταφύλια που θα γίνουν κρασί, μαζεύονται με προσοχή σε κοφίνια

 

που μεταφέρονται στο οινοποιείο. 

( οίνος = κρασί )

Εκεί βγαίνει ο μούστος. 

Από τον μούστο παράγεται το κρασί και το τσίπουρο

και από το βράσιμο του μούστου φτιάχνουμε το θρεπτικό πετιμέζι.

Yπάρχουν διάφορες ποικιλίες σταφυλιών: άλλα γίνονται κρασί, άλλα τα τρώμε

 

κι άλλα γίνονται σταφίδες.

Στη μυθολογία ο Διόνυσος ήταν ο θεός προστάτης του κρασιού.

Οι αρχαίοι Έλληνες στις θυσίες τιμούσαν τους θεούς με κρασί 
και με αγγεία κρασιού για συνοδεία, αποχαιρετούσαν τους νεκρούς τους.

Το κρασί και τα σταφύλια ήταν απαραίτητα στα γεύματα και στα συμπόσια των αρχαίων. 

Στον Χριστιανισμό το αμπέλι θεωρείται ιερό φυτό. Ο Θεός παρουσιάζεται ως αμπελουργός, και η Εκκλησία ως άμπελος.

Στη Θεία Κοινωνία το κρασί γίνεται το αίμα του Χριστού και μας θυμίζει τον Μυστικό Δείπνο.

και τώρα, ακολουθούν... οδηγίες τυλίγματος αμπελόφυλλων . 

Δεν είχαμε ρύζι στην τάξη και...τυλίξαμε τις σβήστρες!