1. Η Φιλική Εταιρεία

Στις 14 Σεπτεμβρίου 1814 στην Οδησσό της Ρωσίας ιδρύθηκε

η Φιλική Εταιρία, μια μυστική εταιρεία για να προετοιμάσει την ελληνική  εξέγερση κατά της  Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ιδρυτές της θεωρούνται οι

• Εμμανουήλ Ξάνθος, 
• Νικόλαος Σκουφάς
• και Αθανάσιος Τσακάλωφ.

οι οποίοι ασχολούνταν με το εμπόριο και τη βιοτεχνία στη Ρωσία

Προχώρησαν στην εγγραφή μελών στις ελληνικές παροικίες του εξωτερικού και στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, ενθαρρυμένοι από το επαναστατικό πνεύμα του Ρήγα Βελεστινλή, τους αγώνες του Λάμπρου Κατσώνη και των Σουλιωτών καθώς και την αναταραχή που προκαλούσαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία απείθαρχοι πασάδες.

Οι Φιλικοί, όπως αποκαλούνταν τα μέλη της, δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους, χρησιμοποιούσαν κρυπτογραφικό κώδικα για να επικοινωνούν  και υπέγραφαν με ψευδώνυμα.












Η μύηση τους στην οργάνωση είχε τη μορφή ιεροτελεστίας, που τη σφράγιζε ο όρκος μπροστά σε ιερέα.

Οι Φιλικοί άφηναν να εννοείται ότι πίσω από την Εταιρεία υπήρχε μια Μεγάλη Δύναμη, που ήθελε την απελευθέρωση των Ελλήνων. Πολλοί πίστευαν ότι πίσω από την μυστική Αρχή της Φιλικής Εταιρείας κρυβόταν η Ρωσία.

Ωστόσο οι ηγέτες της γνώριζαν καλά, παρόλο που δεν το φανέρωναν, ότι η οργάνωση στηριζόταν στον ενθουσιασμό των λογίων πατριωτών και στα χρήματα που κατέβαλλαν τα εγγραφόμενα μέλη της, ιδίως οι υπάλληλοι και οι έμποροι.

Τα μέλη της Φιλικής Εταιρείας στην αρχή ήταν ελάχιστα. Το 1818, όμως, η οργάνωση μετέφερε την έδρα της στην καρδιά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, την Κωνσταντινούπολη. Τότε η στρατολόγηση μελών επεκτάθηκε σε ολόκληρη την Οθωμανική Αυτοκρατορία και στη σημερινή Ελλάδα. 

Σ' αυτήν μυήθηκαν πολλοί από τους πρωταγωνιστές του Αγώνα, όπως ο αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Δίκαιος ή Παπαφλέσσας, ο πρώην κλέφτης Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, οι οπλαρχηγοί Ιωάννης Φαρμάκης και Γεωργάκης Ολύμπιος και αρκετοί άλλοι. Την οργάνωση βοήθησε αποφασιστικά και ο μεγαλέμπορος Παναγιώτης Σέκερης, που πρόσφερε μεγάλο μέρος της περιουσίας του.

Τα μέλη της Φιλικής Εταιρείας σταδιακά αυξήθηκαν. 

Οι ηγέτες της πρότειναν στον Ιωάννη Καποδίστρια, που ήταν τότε υπουργός των Εξωτερικών της Ρωσίας, την αρχηγία της Οργάνωσης.
Εκείνος όμως αρνείται, γιατί  πιστεύει ότι οι συνθήκες στην Ευρώπη δεν είναι ευνοϊκές για τους Έλληνες.

Το 1820 προσφέρεται η αρχηγία στον Αλέξανδρο Υψηλάντη που ήταν στρατηγός και υπασπιστής του Τσάρου της Ρωσίας.
Εκείνος δέχεται με προθυμία.

Έτσι, εντείνονται οι προετοιμασίες για τη Μεγάλη Επανάσταση.

Σύμφωνα με τα σχέδια των Φιλικών, η Επανάσταση επρόκειτο να ξεκινήσει ταυτόχρονα στη Μολδοβλαχία και στην Πελοπόννησο, ώστε να διασπαστεί ο οθωμανικός στρατός, ο οποίος βρισκόταν ήδη σε πόλεμο με τον Αλή Πασά στα Ιωάννινα και στην Κωνσταντινούπολη θα ξεσπούσαν ταραχές

Ζητήθηκε επίσης από τους Σέρβους και τους Βούλγαρους, που ήταν κι αυτοί υπόδουλοι των Οθωμανών Τούρκων, να επαναστατήσουν ενώ πιθανή φαινόταν και η εμπλοκή των Ρώσων, αν οι Τούρκοι περνούσαν τον Δούναβη.