41α. Μια παράσταση αρχαίου θεάτρου

Το θέατρο στην αρχαία Ελλάδα 

έχει τις ρίζες του στη λατρεία του θεού Διονύσου, τον θεό του κρασιού και του γλεντιού.

Στην Αθήνα γιορτάζονται αυτό τον καιρό οι μεγάλες γιορτές του Διόνυσου.

Oι θεατρικοί αγώνες διαρκούν τέσσερις μέρες: 

➤τρεις για το διαγωνισμό της τραγωδίας και 

➤μια για τις κωμωδίες. 

Όλοι σηκώνονται πολύ πρωί, για να μπορέσουν να πιάσουν μια καλή θέση, αφού οι πιο πολλοί πολίτες της πόλης θα είναι εκεί.

Σε κάθε σπίτι ετοιμάζονται τα φαγητά και τα ποτά που θα πάρουν μαζί τους στο θέατρο, γιατί η μέρα θα είναι μεγάλη. 

Oι γυναίκες κάθονται στις ψηλότερες κερκίδες του θεάτρου. 

Πιο κάτω, στις καλύτερες θέσεις κάθονται οι άρχοντες της πόλης και οι ιερείς. 

Πριν από λίγο καιρό μοιράστηκαν τα θεωρικά, τα χρήματα που έδινε το δημόσιο ταμείο της Αθήνας στους φτωχούς πολίτες, για να πληρώσουν το εισιτήριο των θεατρικών αγώνων.

Έτσι όλοι μπορούν να πάρουν ένα εισιτήριο για να παρακολουθήσουν τις παραστάσεις: φτωχοί και πλούσιοι, γυναίκες, νέοι και μέτοικοι.

Οι αρχαίοι Έλληνες αγαπούσαν το θέατρο και το θεωρούσαν σημαντικό για τη μόρφωσή τους. 

Μάλιστα, στην Αθήνα υποχρέωναν με νόμους τους πλούσιους πολίτες «να χορηγούν», δηλαδή να δίνουν χρήματα, για να οργανώνονται θεατρικές παραστάσεις. 

Αυτοί ονομάζονταν «χορηγοί». 

Σήμερα (472 π. Χ.) ο ποιητής που μετέχει στους αγώνες είναι ο Αισχύλος που θα παρουσιάσει την τριλογία του «Πέρσες». 

Φέτος οι χορηγοί έδωσαν πολλά χρήματα και, επειδή τα έργα του Αισχύλου είναι πάντα πολύ καλά, θα είναι μια εξαιρετική παράσταση. Αυτοί είναι υπεύθυνοι για τους υποκριτές, το χορό και τα κοστούμια. O κόσμος επευφημεί έναν χορηγό, όταν χρηματοδοτεί ένα καλό έργο.

Όλοι βιάζονται! Το θέατρο είναι ήδη γεμάτο! O κόσμος αγωνιά να δει ποιοι θα κερδίσουν φέτος τους αγώνες. 

Oι νικητές αμείβονται μ' ένα απλό στεφάνι από κισσό. Η δόξα τους όμως φτάνει σε όλα τα σημεία της Ελλάδας.

Τα θέατρα χτιζόταν αμφιθεατρικά (ημικυκλικά) σε πλαγιά λόφου 

με τέτοιο τρόπο, ώστε οι θεατές να μπορούν να βλέπουν και να ακούν τα πάντα, όπου και αν κάθονταν.

Ακόμη και ο παραμικρός ήχος από την ορχήστρα ακούγεται και στο πιο ψηλό κάθισμα του θεάτρου.

Eίχαν εφεύρει πολλούς τρόπους, μηχανήματα και κατασκευές, για να παρουσιάζεται ένα θεατρικό έργο καλύτερα, πιο φυσικό, πιο ζωντανό.

Oι ηθοποιοί ήταν όλοι άντρες. Φορούσαν μάσκες  (προσωπείο) για να παίζουν αντρικούς και γυναικείους ρόλους βάζοντας και τα κατάλληλα κοστούμια. 

 

Φορούσαν πολύ ψηλά παπούτσια (κόθορνοι).

Oι άντρες του χορού μιλούν όλοι μαζί και μόνο ο πρώτος, ο κορυφαίος, μπορεί να συνομιλεί με τους υποκριτές. 

Σε δοκάρια στερεώνονταν τα ζωγραφισμένα σκηνικά και καθώς περιστρέφονταν άλλαζε το σκηνικό.

Χρησιμοποιούσαν ένα είδος γερανού για να εμφανίζεται ξαφνικά στη σκηνή από ψηλά ο ηθοποιός , όταν έπαιζε τον ρόλο του θεού (από μηχανής θεός).

Κατασκευή για να παρουσιάζονται επάνω οι ηθοποιοί που έπαιζαν τους «νεκρούς» (εκκύκλημα)

Από εδώ κατέβαιναν οι ηθοποιοί για να δείξουν ότι πεθαίνουν και πηγαίνουν στον κάτω κόσμο. 

Από όλα τα αρχαία θέατρα το θέατρο της Επιδαύρου είναι το ωραιότερο και το καλύτερα διατηρημένο. Έχει χωρητικότητα 12.000 θεατών.