1. Η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου

Μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους τα κράτη αποφάσισαν να προστατέψουν τα δικαιώματα
του ανθρώπου, όπως το δικαίωμα

• της ζωής,
• της αξιοπρέπειας, 
• της ασφάλειας, 
• της ελευθερίας, 
• της μόρφωσης, 
• της ίσης προστασίας από το νόμο. 

Στις 10 Δεκεμβρίου του 1948 η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, με την οποία τα κράτη αναγνώρισαν τα

•  ατομικά, 
• πολιτιστικά,
• οικονομικά, 
• πολιτικά 
• και κοινωνικά δικαιώματα του ανθρώπου.

Παράλληλα, διακήρυξαν ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα αποτελούν διεθνή ευθύνη και όχι μόνο εσωτερική υπόθεση των κρατών.
Από το 1948 και εξής η Οικουμενική Διακήρυξη δεσμεύει όλα τα κράτη.
 Με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεται ότι τα δικαιώματα του ανθρώπου γίνονται σεβαστά από όλα τα κράτη και ισχύουν για όλους τους πολίτες, ανεξάρτητα από το φύλο, τη γλώσσα, την καταγωγή ή τη θρησκεία τους.

Η Διεθνής Αμνηστία είναι μια μη κυβερνητική οργάνωση που υποστηρίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Τα μέλη της παρά τη διαφορετική τους προέλευση και τις πεποιθήσεις, υπηρετούν έναν κοινό στόχο:
όλοι οι άνθρωποι να ζουν με αξιοπρέπεια, ελεύθεροι και πραγματικά ασφαλείς. 


Η Διεθνής Αμνηστία συμβάλλει στην προστασία των ανθρώπων ολόκληρου του κόσμου αποκαλύπτοντας τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και προσπαθώντας να τις εξαλείψει.








Το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο προστατεύει τους αμάχους, τους ασθενείς, τους αιχμαλώτους πολέμου και γενικά όλους, όσοι δεν λαμβάνουν μέρος σε πολεμικές συγκρούσεις και απαγορεύει τη χρήση χημικών ή βιολογικών όπλων.