22. Η καθημερινή ζωή και η εκπαίδευση των Αθηναίων

Οι Αθηναίοι ήταν άνθρωποι χαρούμενοι 

και φρόντιζαν κάθε στιγμή να περνούν καλά.

Τις ελεύθερες ώρες τους τις περνούσαν στα γυμναστήρια ή στην Αγορά, όπου συζητούσαν τα καθημερινά προβλήματα.

➤ Τα σπίτια τους...

Τα σπίτια τους ήταν χαμηλά και απλά, χωρίς πολλά παράθυρα στον δρόμο.

Τα δωμάτια είχαν λίγα έπιπλα, τα πιο απαραίτητα.

👇

👇

👇

➤ Η διατροφή τους...

Συνηθισμένη τους τροφή ήταν 

τα λαχανικά, οι ελιές και τα ψάρια, που τότε ήταν άφθονα. 

Κρέας έτρωγαν στις γιορτές και στις θυσίες που έκαναν προς τιμή των θεών. 

Όταν διασκέδαζαν, έπιναν κρασί, νερωμένο όμως. 

Αυτό τους έδινε χαρά, χωρίς να μεθάνε. 

➤ Οι γυναίκες...

Oι γυναίκες έμεναν στο σπίτι κάνοντας διάφορες δουλειές. 

Είχαν να μαγειρέψουν, να ζυμώσουν, 

να υφάνουν. 

Σπάνια έβγαιναν έξω, κυρίως στη διάρκεια κάποιας επίσημης γιορτής. 

Αυτό δε σημαίνει όμως πως δεν ενδιαφέρονταν για τον εαυτό τους.

Πολλές ντύνονταν ωραία, βάφονταν, άλλαζαν το χτένισμά τους. 

Κάποιες είχαν πολλές υπηρέτριες για να  κάνουν τις δουλειές. 

Αντίθετα στη Σπάρτη οι γυναίκες έπαιρναν μέρος σε πολλές εκδηλώσεις και συμπεριφέρονταν πιο ελεύθερα.

➤ Η εκπαίδευσή τους...

Στην Αθήνα δεν υπήρχαν δημόσια σχολεία, όπως έχουμε σήμερα. 

Τα αγόρια ως τα εφτά τους χρόνια έμεναν στο σπίτι παίζοντας διάφορα παιχνίδια. 

Τα κυριότερα παιχνίδια των  παιδιών των Αθηναίων ήταν:

η σφαίρα, η μπάλα, το στεφάνι, τα κοκαλάκια, το κουτσό, τα ξυλοπόδαρα, ο εφεδρισµός, οι βόλοι και τα καρύδια.

Ο Πλάτωνας  κι ο Αριστοτέλης συμβούλευαν τους γονείς να αφήνουν τα παιδιά τους να διασκεδάζουν ελεύθερα με τα παιχνίδια.

👇

👇

Μετά από αυτή την ηλικία οι γονείς τα έστελναν με τη συνοδεία ενός παιδαγωγού (έμπιστος δούλος) στον γραμματιστή. 

Εκεί θα μάθαιναν να διαβάζουν, να γράφουν και να λογαριάζουν. 

O κιθαριστής τούς μάθαινε να παίζουν κιθάρα και λύρα. 

Ανώτερα σχολεία δεν υπήρχαν. 

O κάθε νέος μπορούσε να μάθει πολλά πράγματα παρακολουθώντας συζητήσεις στην Αγορά και σ' άλλα μέρη. 

Η πόλη έμοιαζε με σχολείο, όπου μορφωμένοι άνθρωποι συζητούσαν διάφορα θέματα. 

Μετά πήγαιναν στρατιώτες, δίνοντας όρκο ότι θα κάνουν το καθήκον τους στην πατρίδα. 

Στον στρατό υπηρετούσαν δυο χρόνια.