Η πτήση των γερανών

Το Πάρκο Ειρήνης της Χιροσίμα είναι ένα μεγάλο πάρκο στο κέντρο της Χιροσίμα στην 

Ιαπωνία, αφιερωμένο στη μνήμη των θυμάτων της πυρηνικής επίθεσης που δέχτηκε η πόλη στις 6 Αυγούστου 1945. 

Υπάρχουν διάφορα μνημεία και κτίρια μέσα στο πάρκο, το καθένα αφιερωμένο σε μια διαφορετική πλευρά της επίθεσης.

Ο  Θόλος της ατομικής βόμβας.

Οι Πύλες της ειρήνης

Μνημείο για τα παιδιά -θύματα της πυρηνικής επίθεση (Σαντάκο)

         

Το μνημείο για τα παιδιά -θύματα είναι εμπνευσμένο από την αληθινή ιστορία της Σαντάκο Σασάκι.

Η ατομική βόμβα

'' Η Σαντάκο Σασάκι ήταν δυόμισι χρονών εκείνο το καλοκαίρι του 1945. Στην πόλη όπου μεγάλωνε, η ζωή κυλούσε ήρεμα. Μέχρι εκείνη τη μέρα, τις 6 Αυγούστου. 

Βρισκόταν στο σπίτι με την οικογένειά της το πρωινό που ο "χοντρός"
(η ατομική βόμβα) έφτασε από τον ουρανό κι έσκασε περίπου ένα μίλι μακριά τους,

εξαφανίζοντας το κέντρο της Χιροσίμα και μερικές δεκάδες χιλιάδες ζωές μέσα σε δευτερόλεπτα.

Σαντάκο Σασάκι

Η Σαντάκο δεν ήταν μια απ' αυτές. Ούτε η οικογένειά της. Επέζησαν, και συνέχισαν τη ζωή τους όπως μπορούσαν να τη συνεχίσουν μετά από μια τέτοια καταστροφή.

Όμως ο "χοντρός" είχε δράσει πολύ πιο βαθιά απ' ό,τι φαντάζονταν τότε, όταν σοκαρισμένοι ακόμα προσπαθούσαν να κάνουν τη ζωή και την πόλη τους να θυμίσει κάπως αυτό που ήταν πριν από εκείνο το πρωί, γνωρίζοντας από πριν πως αυτό ήταν αδύνατο.

Η μικρή πήγε στο δημοτικό σχολείο, δεν έχασε ούτε μια μέρα μαθημάτων από αρρώστια, και της άρεσε πολύ να τραγουδάει και να τρέχει. Μάλιστα, έτρεχε πιο γρήγορα από όλους στην τάξη της. Όταν μεγάλωσε λίγο ακόμα, άρχισε να παίρνει μέρος σε σχολικούς αγώνες. Σε έναν απ' αυτούς, το Φλεβάρη του 1955, λιποθύμησε. 

Τότε πρόσεξαν όλοι τα "φουσκώματα" στο λαιμό της. Η διάγνωση στο νοσοκομείο ήταν "λευχαιμία".

Στις αρχές του Αυγούστου, η καλύτερή της φίλη την επισκέφθηκε στο νοσοκομείο. 

Πήρε ένα τετράγωνο κομμάτι χαρτί και της έμαθε πως να φτιάχνει απ' αυτό χάρτινους γερανούς.

Σύμφωνα με μια γιαπωνέζικη παράδοση, αν ένας άρρωστος άνθρωπος φτιάξει χίλιους τέτοιους γερανούς θα γίνει καλά. 

Η Σαντάκο έπιασε αμέσως δουλειά, χρησιμοποιώντας ό,τι χαρτί έβρισκε, ακόμα και από τις συσκευασίες των φαρμάκων της.

 Όταν της τέλειωσε, πήγαινε στους άλλους θαλάμους και ζήταγε από τους άλλους αρρώστους να της δώσουν τα περιτυλίγματα των δώρων που τους έφερναν.

Η απασχόλησή της με τους γερανούς απλά την έκανε να ξεχνάει ότι η κατάστασή της χειροτέρευε. 

Στις 25 Οκτωβρίου, ο "χοντρός" νίκησε. 

Η Σαντάκο έφυγε, στα δωδεκάμισί της χρόνια. 

Ο μύθος λέει ότι πρόλαβε να φτιάξει μόνο 644 γερανούς και ότι τους υπόλοιπους μέχρι τους χίλιους τους έφτιαξαν οι συμμαθητές της και τους έθαψαν μαζί της. Αν και στο Μνημείο της Ειρήνης της Χιροσίμα που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης αναφέρεται ότι είχε φτάσει τους χίλιους και συνέχισε να φτιάχνει.

Στη βάση του αγάλματος της Σαντάκο που κοσμεί το μνημείο υπάρχει μια πλάκα που γράφει:

 "Αυτή είναι η κραυγή μας. Αυτή είναι η προσευχή μας. Ειρήνη στον κόσμο."