1. Η αναπνοή

Η αναπνοή είναι μία από τις βασικότερες λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού.
Χωρίς να αναπνέουμε, δεν μπορούμε να αντέξουμε περισσότερο από μερικά δευτερόλεπτα.






Όπως όλοι οι οργανισμοί, έτσι και ο άνθρωπος χρειάζεται οξυγόνο για να ζήσει.
Με κάθε αναπνοή εισπνέουμε αέρα, εφοδιάζοντας τον οργανισμό μας με το απαραίτητο οξυγόνο,
 ενώ ταυτόχρονα
 με κάθε εκπνοή μας αποβάλλουμε διοξείδιο του άνθρακα στο περιβάλλον.

Το σύνολο  των οργάνων της αναπνοής αποτελεί το αναπνευστικό μας σύστημα.

Ο αέρας μπαίνει από τη μύτη (ρινική κοιλότητα) ή από το στόμα (στοματική κοιλότητα) κι από εκεί περνά στον λάρυγγα και την τραχεία.

Η τραχεία καταλήγει στους δύο βρόγχους, που διακλαδίζονται σε μικρότερους σχηματίζοντας το βρογχικό δέντρο.











Στα άκρα του βρογχικού δέντρου υπάρχουν μικροσκοπικοί σάκοι, οι κυψελίδες, που περιβάλλονται από πολύ λεπτά αιμοφόρα αγγεία.
Στις κυψελίδες καταλήγει ο αέρας που εισπνέουμε.

Καθώς ο αέρας αυτός είναι πλούσιος σε οξυγόνο, το οξυγόνο αυτό περνά από τις κυψελίδες στο αίμα. Ταυτόχρονα στις κυψελίδες φτάνει αίμα πλούσιο σε διοξείδιο του άνθρακα. Το διοξείδιο του άνθρακα περνά από το αίμα στις κυψελίδες και αποβάλλεται με τον αέρα που εκπνέουμε.
Η διαδικασία αυτή ονομάζεται ανταλλαγή αερίων.

Στους πνεύμονες δεν υπάρχουν μύες.
Η κίνησή τους κατά την εισπνοή και την εκπνοή γίνεται με τους θωρακικούς μυς και το διάφραγμα.













Το διάφραγμα είναι ένας μυς, που βρίσκεται κάτω από τους πνεύμονες. Όταν εισπνέουμε, το διάφραγμα πιέζεται προς τα κάτω. Μόλις πάρουμε με την εισπνοή τον απαραίτητο αέρα και αυτός φτάσει στις κυψελίδες, το διάφραγμα επανέρχεται στη θέση του και μαζί με τους θωρακικούς μύες πιέζουν τους πνεύμονες κι έτσι προκαλείται η εκπνοή.

⇒ Μέσω  της αναπνοής '' παίρνουμε '' το οξυγόνο που έχουμε ανάγκη.

Όταν τρέχεις, όταν κολυμπάς, 












όταν κάνεις έντονες ασκήσεις, αναπνέεις πιο γρήγορα απ’ ότι συνήθως, γιατί ο οργανισμός σου κάνει περισσότερες καύσεις και χρειάζεται περισσότερη ενέργεια . .

⇒  Η αναπνοή είναι άμεσα συνδεδεμένη με την όσφρηση. 

Από την επιφάνεια των σωμάτων που «μυρίζουν», κάποια μόρια απομακρύνονται και διαχέονται στον αέρα που βρίσκεται γύρω τους.
Ανάλογα με το πόσο «μυρίζουν» τα σώματα, απομακρύνονται και διαχέονται στην ατμόσφαιρα λιγότερα ή περισσότερα μόρια.








Κατά την αναπνοή εισπνέουμε κάποια από τα μόρια αυτά.
Ειδικά αισθητήρια στη ρινική κοιλότητα «αναλύουν» τη σύνθεση του αέρα και στέλνουν αντίστοιχα ηλεκτρικά σήματα στον εγκέφαλο, στέλνουν δηλαδή, ανάλογα με το τι μυρίζουμε, μηνύματα ευχάριστα ή... δυσάρεστα!

⇒ Όταν τρώμε δεν μιλάμε και το πιάτο μας κοιτάμε !

Είναι βέβαιο ότι έχεις ακούσει την παρατήρηση αυτή πολλές φορές.
Σίγουρα δεν είναι όμορφο να βλέπουμε κάποιον με ανοιχτό το στόμα, ενώ τρώει.
Εκτός όμως από το ότι δεν είναι όμορφο, είναι και επικίνδυνο!

Η τροφή φτάνει στο στομάχι μέσα από τον οισοφάγο.
Μπροστά από τον οισοφάγο βρίσκεται ο λάρυγγας, από τον οποίο περνά ο αέρας, για να φτάσει στους πνεύμονες.




















Όταν καταπίνουμε, ο λάρυγγας κλείνει αυτόματα με την επιγλωττίδα, οπότε η τροφή οδηγείται στον οισοφάγο.












Όση ώρα μιλάμε, βγαίνει αέρας από τους πνεύμονες, οπότε ο λάρυγγας μένει ανοικτός.












Αν η τροφή πάει στον λάρυγγα, τότε δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε και υπάρχει κίνδυνος να πνιγούμε.
Αν λοιπόν μιλάμε, ενώ τρώμε, υπάρχει κίνδυνος να περάσει τροφή στο λάρυγγα και να πνιγούμε.

Πατήστε το πλαίσιο κάτω από το βίντεο για να παίξουν οι υπότιτλοι.