4. Πώς βλέπουμε

Οι φωτεινές ακτίνες ανακλώνται και διαχέονται πάνω σε όλα τα αντικείμενα.




Έτσι κάποιες από αυτές φτάνουν στα μάτια μας,  αφού περάσουν από τον κερατοειδή χιτώνα και την κόρη του ματιού, και συγκεντρώνονται πίσω στον αμφιβληστροειδή χιτώνα.










Αυτό το σημείο είναι γεμάτο νευρικά κύτταρα, τα οποία στέλνουν μηνύματα μέσω των οπτικών νευρών στον εγκέφαλο μας, έτσι ώστε να γνωρίζουμε τι ακριβώς βλέπουμε.

Παρόλο που τα είδωλα σχηματίζονται αντεστραμμένα στον αμφιβληστροειδή χιτώνα, ο εγκέφαλός μας τα «αναλύει» αυτόματα, οπότε βλέπουμε τα αντικείμενα κανονικά και όχι… ανάποδα.





Τα μάτια μας λειτουργούν όπως περίπου και η φωτογραφική μηχανή:

Απλά το φωτογραφικό φιλμ είναι επίπεδο ενώ ο αμφιβληστροειδής χιτώνας καμπύλος.

Και όπως σχηματίζονται ανεστραμμένα τα είδωλα στο φιλμ, έτσι σχηματίζονται και στον αμφιβληστροειδή χιτώνα.

















Οι πιο γνωστές παθήσεις του ματιού είναι :

• η μυωπία

όπου το μάτι δεν μπορεί να διακρίνει με ευκρίνεια τα μακρινά αντικείμενα και στην μυωπία ο μύωπας βλέπει θολά μακριά, αλλά καθαρά κοντά.

• η υπερμετρωπία

στην οποία  η δέσμη των φωτεινών ακτίνων εστιάζεται σε ένα σημείο πίσω από τον αμφιβληστροειδή, με αποτέλεσμα ο υπερμέτρωπας να βλέπει θολά και μακριά και κοντά.

• η πρεσβυωπία 

που βασικό σύμπτωμά της είναι η μειωμένη όραση για κοντά. Συμβαίνει με την πάροδο των ετών σε όλους τους ανθρώπους, συνήθως μετά την ηλικία των 40 ετών.

• ο αστιγματισμός

που οφείλεται σε ανατομική ανωμαλία του κερατοειδούς και  όχι τόσο στον φακό του ματιού.
Έτσι μια παράλληλη δέσμη ακτίνων, που προσπίπτει στο μάτι, δεν συγκλίνει σε ένα σημείο του αμφιβληστροειδούς αλλά σε διάφορα σημεία , άλλα μπροστά και άλλα λίγο πίσω από τον
αμφιβληστροειδή.

Ακόμα και άνθρωποι που στερούνται όρασης έχουν βρει τόπο για να μπορούν να γράφουν και να διαβάζουν.














Αυτό το πετυχαίνουν με την αφή.
 "Διαβάζουν"  ακουμπώντας το δάχτυλό τους πάνω σε ανάγλυφα γράμματα.
Η γραφή αυτή ονομάζεται σύστημα Μπράιγ και είναι το σύστημα γραφής των τυφλών.










Το όνομά του οφείλεται στον εφευρέτη του, Λουδοβίκο Μπράιγ (γαλλ. Louis Braille).
Ο Λουδοβίκοs Μπράιγ, είχε τυφλωθεί πολύ μικρός και δεν ήταν ευχαριστημένος γιατί το σύστημα ανάγνωσης που χρησιμοποιούσαν οι τυφλοί ήταν δύσχρηστο με χοντρούς χαρακτήρες.



Έτσι βάλθηκε να δημιουργήσει ένα καινούριο ειδικό αλφάβητο για τυφλούς. Του πήρε πέντε χρόνια αλλά στο τέλος τα κατάφερε.




Αυτό το αλφάβητο που έφτιαξε ο Μπράιγ ήταν μια αντικατάσταση του γραμματικού αλφάβητου με ανάγλυφες στιγμές, που με διάφορους συνδυασμούς αποδίδουν ένα κείμενο.
Έχει έξι ανάγλυφες κουκκίδες σαν το κεφαλάκι μιας καρφίτσας.
Είναι τοποθετημένες ανά τρεις και μ’ αυτές γίνονται 63 συνδυασμοί, που αντιστοιχούν στα γράμματα και τους αριθμούς

Ο τυφλός μπορεί μ’ αυτό το σύστημα να διαβάζει ψηλαφώντας τις στιγμές με το δάχτυλο, δηλαδή έχουμε ανάγνωση με την αφή.













Η γραφή Μπράιγ διαβάζεται από αριστερά προς τα δεξιά και από πάνω προς τα κάτω, όπως ακριβώς και η γραφή των «βλεπόντων».

Πηγή: Μουσείο Αφής 9/12/2012