1. Η κατάκτηση της ελληνικής Χερσονήσου

Ήδη από τον 13ο αιώνα η άλλοτε ένδοξη Βυζαντινή Αυτοκρατορία




αντιμετώπιζε πολλά

• πολιτικά, 
• κοινωνικά και 
• οικονομικά προβλήματα.  

Ξένες φυλές από τον Βορρά και την Ανατολή εισέρχονταν στην περιοχή με ειρηνικό ή βίαιο τρόπο,












ενώ Χριστιανοί της Δύσης, κυρίως οι Βένετοι, εκμεταλλεύονταν τα σπουδαιότερα εμπορικά λιμάνια, με αποτέλεσμα τον οικονομικό μαρασμό των Βυζαντινών.

Η Άλωση της Πόλης το 1453, ήταν  η κατάληξη της παρακμής του Βυζαντινού κόσμου.













Οι Οθωµανοί Τούρκοι κατάφεραν σε δύο αιώνες, 15ο και 17ο αι., να κατακτήσουν σχεδόν ολόκληρη την ελληνική Χερσόνησο. εκτός από τα  Ιόνια νησιά , µε εξαίρεση τη Λευκάδα. που δεν πέρασαν ποτέ στην οθωμανική εξουσία.
Παρέμειναν  στην εξουσία των Βενετών μέχρι το 1797.
Μετά πέρασαν στα χέρια των Γάλλων και στη συνέχεια των Άγγλων.

 Η περίοδος από την κατάκτηση της ελληνικής Χερσονήσου, στα μέσα του 15ου αιώνα, έως και τη Μεγάλη Επανάσταση του 1821, που οδήγησε στον σχηματισμό του νέου ελληνικού κράτους, ονομάζεται Τουρκοκρατία. 

Οι δύο πρώτοι αιώνες της Τουρκοκρατίας ήταν οι δυσκολότεροι για τους Χριστιανούς. µε πολλές
➤  κοινωνικές, 
➤  οικονοµικές και 
➤  δηµογραφικές µεταβολές:










➤ Ελληνικοί πληθυσµοί µετακινούνται στα ορεινά
➤ Οι Βυζαντινοί άρχοντες εξαφανίζονται
➤ Οι Λόγιοι φεύγουν στην Ευρώπη
➤ Οι Τούρκοι επιβάλλουν βαριά φορολογία
➤ Περιοχές µαραζώνουν από το "Παιδοµάζωµα"
➤ Ο ελληνικός πληθυσµός µειώνεται
Όλα αυτά επηρέασαν αρνητικά τη συνοχή του ελληνικού πληθυσμού.

Τελικά όμως οι υπόδουλοι Έλληνες δεν αφομοιώθηκαν, αφού κατάφεραν να διαφυλάξουν, με τη βοήθεια και της Εκκλησίας, τρία βασικά στοιχειά της εθνικής τους ταυτότητας:
τη θρησκεία, τη γλώσσα και την παράδοση.

Από τα μέσα του 16ου αιώνα η θέση των υπόδουλων σταδιακά βελτιώθηκε.Την εποχή αυτή μειώθηκαν οι στρατιωτικές συγκρούσεις στην ελληνική Χερσόνησο και περιορίστηκε η φορολογία και το παιδομάζωμα. Οι εξελίξεις αυτές στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, με τη συμβολή των Ελλήνων της Διασποράς, τόνωσαν την παιδεία και οδήγησαν προοδευτικά το έθνος στην εκπαιδευτική αναγέννηση του 18ου αιώνα, που προετοίμασε το έδαφος για την Απελευθέρωση.



Αρκετά προβλήματα αντιμετώπιζαν και οι Έλληνες υπήκοοι των Βενετών. Έως τον 16ο αιώνα δεν τους επιτρεπόταν η συμμετοχή στη διοίκηση, ενώ οι Βένετοι κατείχαν τα ανώτερα θρησκευτικά αξιώματα και την περιουσία της Εκκλησίας.






Πλήρωναν βαριά φορολογία και έκαναν αγγαρείες με αποτέλεσμα να υπάρξουν διαµαρτυρίες και εξεγέρσεις, µε γνωστότερη στη Ζάκυνθο το 1628, γνωστή ως «ρεµπελιό των ποπολάρων».










Καθώς όμως περνούσαν τα χρόνια και αρκετές βενετικές κτήσεις έπεφταν στα χέρια των Οθωμανών Τούρκων, οι Βένετοι άρχισαν να γίνονται πιο φιλικοί προς τους Έλληνες, που είχαν αναλάβει και το βάρος της άμυνας.







Οι διακρίσεις σε βάρος των Ελλήνων στις βενετοκρατούμενες περιοχές περιορίσθηκαν επίσης και λόγω της μακραίωνης συνύπαρξης, που συχνά οδηγούσε σε
➤μικτούς γάμους και
➤σε κοινές οικονομικές δραστηριότητες.