36. Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους

Το πέρασμα των τεσσάρων καραβιών στον Κεράτιο όργισε πολύ τον Μωάμεθ που αποφάσισε
να στενέψει την πολιορκία.

Με ένα τολμηρό σχέδιο πέρασε σε μια νύχτα 70 καράβια από τον Βόσπορο στον Κεράτιο, σέρνοντάς τα εννιά χιλιόμετρα στη στεριά, πίσω από το λόφο του Γαλατά, πάνω σε δρόμο στρωμένο με κορμούς δένδρων, χωρίς να πάρει είδηση κανείς.

Μετά απ’ αυτό, ο Κεράτιος κόλπος έγινε δικός του και η Πόλη κλείστηκε ολόγυρα από στεριά και θάλασσα.
Το επόμενο πρωί οι πολιορκημένοι δεν πίστευαν στα μάτια τους.
Η νίκη του Φλαντανελά ξεχάστηκε κι όλοι τώρα μιλούσαν με αγωνία για το νέο απίστευτο γεγονός.




Αυτή την ώρα διάλεξε κι ο Μωάμεθ να στείλει για δεύτερη φορά προτάσεις στον Κωνσταντίνο, δίνοντας παράλληλα διαταγή κανείς να μην επιτεθεί στην Πόλη, πριν από την απάντηση του αυτοκράτορα.
Κι αυτή τη φορά όμως η απάντηση των Βυζαντινών ήταν αρνητική.
Ο διάλογος αυτός ήταν και ο τελευταίος ανάμεσα στους δυο αντιπάλους.

Ο κλοιός των πολιορκητών στένεψε. «Ούτε πουλί πετούμενο δεν μπορούσε πια να μπει στην Πόλη». Ξημερώματα της 29ης Μαϊου, ημέρα Τρίτη, άρχισε η μεγάλη επίθεση.










Τις ομοβροντίες των κανονιών σκεπάζει ο αχός του πιο μεγάλου από αυτά, της μπομπάρδας, που χτυπά και ραγίζει τον πύργο του Αγίου Ρωμανού.

Χιλιάδες πολιορκητές ορμούν στα τείχη, στα λαγούμια και στη βαθιά τάφρο, αψηφώντας τον θάνατο.














Και οι πολιορκημένοι, όλοι, πολεμούν αδιάκοπα και αποκρούουν τις επιθέσεις.

Στην κρίσιμη ώρα ανοίγουν οι κρυφές καταπακτές των δεξαμενών και πλημμυρίζουν με νερό την τάφρο και τα λαγούμια.

Χιλιάδες επιτιθέμενοι παγιδεύονται εκεί κι αφανίζονται.
 Μα κι αυτούς που σκαρφαλώνουν με γάντζους και ανεμόσκαλες στα τείχη τούς περιμένουν οι υπερασπιστές.
Το μέτωπο της επίθεσης κλονίζεται. Κανείς όμως δεν γυρίζει πίσω.

Η επίθεση κρατά όλη τη μέρα και οι συγκρούσεις είναι σκληρές κι από τα δύο μέρη.
Όλα δείχνουν πως η Πόλη θα σωθεί κι αυτή τη φορά.










Τότε όμως στο μεγάλο πύργο πληγώνεται ο Ιουστινιάνης.
Οι σύντροφοί του τον απομακρύνουν για να του δώσουν τις πρώτες βοήθειες.
Η λαβωματιά του όμως είναι βαριά και τον μεταφέρουν στο πλοίο του.



















Η κακή είδηση διατρέχει τα τείχη και παγώνει τους υπερασπιστές.
Και καθώς όλοι ρωτούν και αναρωτιούνται για τον Ιουστινιάνη , μια καινούρια είδηση τους μαρμαρώνει:

« Οι Τούρκοι μπήκαν στην Πόλη!
 Η Πόλη κυριεύτηκε! ». 

Κι αυτό δεν είναι ψέμα.

Από την Κερκόπορτα, μια μικρή πύλη του εσωτερικού τείχους, που βρέθηκε ανοιχτή, μπήκε στην Πόλη μια μεγάλη ομάδα γενιτσάρων.

Χτύπησαν πισώπλατα τους υπερασπιστές κι άνοιξαν κάποιες από τις μεγάλες πύλες των τειχών.
Τα πλήθη των πολιορκητών όρμησαν ακράτητα στην Πόλη και στις επάλξεις.

Κι εκεί έγιναν μάχες σκληρές σώμα με σώμα.
Ο αυτοκράτορας, την ώρα αυτή, ήταν στα τείχη, στην Πύλη του Αγίου Ρωμανού, και συντόνιζε τους υπερασπιστές.











Ρίχτηκε στη μάχη και πολέμησε τους εισβολείς, πρώτος ανάμεσα στους πρώτους.
Κι έπεσε εκεί ηρωικά, ανάμεσα στους συντρόφους του.

Ήταν 

29 Μαϊου 1453, 

ημέρα Τρίτη.

Ο ήλιος είχε βασιλέψει.
Και η Πόλη δεν ήταν πια βασιλεύουσα...

πρόσθετες πληροφορίες...



Αγία Τράπεζα
Σύμφωνα με την παράδοση,  πριν ο Μωάμεθ ο Β΄ καταλάβει την Κωνσταντινούπολη, ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος διέταξε να μεταφέρουν την Αγία Τράπεζα και όλα τα κειμήλια της Αγίας Σοφίας μακριά από την πόλη ,για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων.  Τρία καράβια Ενετικά λοιπόν ξεκίνησαν από την πόλη γεμάτα με όλα αυτά τα κειμήλια,  όπως λέει και ο θρύλος, αλλά το τρίτο από αυτά που μετέφερε την Αγία Τράπεζα βυθίστηκε στα νερά του Βοσπόρου ,στην περιοχή του Μαρμαρά.  Από τότε μέχρι σήμερα στο σημείο εκείνο που είναι βυθισμένη η Αγία Τράπεζα τα νερά της θάλασσας είναι πάντοτε ήρεμα και γαλήνια, ασχέτως με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην γύρω περιοχή. 





Ο " Μαρµαρωµένος Βασιλιάς "

Ο θρύλος λέει ότι τη στιγµή που ο βασιλιάς περικυκλώθηκε από τους Τούρκους, ένας άγγελος  τον άρπαξε και τον έκρυψε σε µια σπηλιά, αφού πρώτα τον µαρµάρωσε.  Στη σπηλιά αυτή περιµένει για αιώνες ο "Μαρµαρωµένος Βασιλιάς" να ξαναέρθει την κατάλληλη στιγµή, "το πλήρωµα του χρόνου", και ο άγγελος Κυρίου θα του ξαναδώσει τη ζωή και το σπαθί του για να διώξει του Τούρκους από την Κωνσταντινούπολη και να τους κυνηγήσει µέχρι την Κόκκινη Μηλιά . Και θα γίνει μεγάλος σκοτωμός, που θα κολυμπήσει το μοσκάρι στο αίμα. Στη µάχη που θα γίνει οι Τούρκοι θα νικηθούν .  Ο θρύλος προσθέτει, ακόµα, ότι οι Τούρκοι ψάχνουν συνεχώς να ανακαλύψουν τη σπηλιά, όπου βρίσκεται ο Μαρµαρωµένος Βασιλιάς για να χτίσουν την είσοδο της, ώστε να µην µπορεί να ξαναβγεί από εκεί.  Όµως, οι προσπάθειες τους είναι συνεχώς άκαρπες, αφού ο άγγελος προστατεύει τον Μαρµαρωµένο Βασιλιά και περιµένει την εντολή του Θεού για να τον ξυπνήσει. 

Ν. Πολίτη, Παραδόσεις

< Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς - 1972 Στίχοι:   Πυθαγόρας Μουσική:   Απόστολος Καλδάρας Έστειλα δυο πουλιά στην Κόκκινη Μηλιά που λένε τα γραμμένα,  τo `να σκοτώθηκε, τ’ άλλο λαβώθηκε  δε γύρισε κανένα. Για τον μαρμαρωμένο βασιλιά ούτε φωνή, ούτε λαλιά. τον τραγουδάει όμως στα παιδιά,  σαν παραμύθι η γιαγιά. Έστειλα δυο πουλιά στην Κόκκινη Μηλιά που λένε τα γραμμένα,  το `να σκοτώθηκε, τ’ άλλο λαβώθηκε δε γύρισε κανένα. Έστειλα δυο πουλιά στην Κόκκινη Μηλιά,  δυο πετροχελιδόνια,  μα κει εμμείνανε κι όνειρο γίνανε και δακρυσμένα χρόνια. Για τον μαρμαρωμένο βασιλιά ούτε φωνή, ούτε λαλιά. τον τραγουδάει όμως στα παιδιά,  σαν παραμύθι η γιαγιά.
                Της Αγια-Σοφιάς (1453)

Τα μισοτηγανισμένα ψάρια