« Ο χιονάνθρωπος και το κορίτσι »

Ο Ευγένιος Τριβιζάς  έγραψε και ο  Αλέξης Κυριτσόπουλος  εικονογράφησε:
για ένα κορίτσι που έφτιαξε έναν χιονάνθρωπο και του ζήτησε κάτι απλό. Να μη λιώσει ποτέ!








Είναι χειμώνας, πρωί.
 Η Μαριάννα φτιάχνει τον χιονάνθρωπο της και του ζητάει να μη λιώσει ποτέ.
 Θέλει να κάνεις πολλά χιλιόμετρα για κάτι τέτοιο.
Να φτάσεις ας πούμε μέχρι τον Βόρειο Πόλο όπου το κρύο είναι τσουχτερό, να το ξεχάσω δε μπορώ.

Ο Τουρτούρης, έτσι λένε τον Χιονάνθρωπο, ξεχνά τον Χρυσό Εχθρό, τον καυτό ήλιο,  που του εκσφενδονίζει πυρωμένα βέλη.
 Ξεχνά τους Λασπανθρώπους που τον κυνηγούν με λάσπη και γλίτσα να τον μαυρίσουν.
Ξεχνά όλα τα εμπόδια και προσπαθεί με…νύχια και με δόντια…να μη λιώσει και να μη χάσει το δαχτυλίδι που του χάρισε η Μαριάννα.
 Η επιμονή και η προσήλωσή του στον στόχο θα τον οδηγήσει στη δικαίωση: στα χιόνια του βορρά, στην πολυπόθητη διατήρηση του…όγκου του!

Άν καμιά χειμωνιάτικη νύχτα, την ώρα που κοιτάς  απ’ το θαμπό τζάμι του παραθύρου, δεις έναν χιονάνθρωπο να στρίβει τη γωνιά του δρόμου, μπορεί να κάνεις λάθος, μπορεί να μην είδες καλά, αλλά πάλι -ποιος ξέρει-
μπορεί να είδες έναν χιονάνθρωπο που πηγαίνει στον Βόρειο Πόλο …

  Ίσως γιατί κάποιος του ζήτησε να μη λιώσει ποτέ…

   

Φέρτε χιόνι, χιόνι αφράτο

Μουσική: Νότης Μαυρουδής, Στίχοι: Ευγένιου Τριβιζά, 1995

Φέρτε χιόνι, χιόνι αφράτο,
φτιάχνουμε άνθρωπο χιονάτο
Λίγο χιόνι, χιόνι ακόμα,
ένα χαμόγελο ένα στόμα.

Ένα μπαστούνι να κρατάει,
ένα καπέλο να φοράει
φέρτε χιόνι και άλλο χιόνι,
ο χιονάνθρωπος τελειώνει.

Δυο κουμπιά από κουκούτσια,
δε χρειάζεται παπούτσια
ένα κάτασπρο μουστάκι,
να’ το το χιονανθρωπάκι.

Φέρτε χιόνι και άλλο χιόνι,
κοίταξε πώς καμαρώνει
και άλλο χιόνι, χιόνι αφράτο,
φίλο κάναμε χιονάτο.