25. Αιτίες και αφορμές του Πελοπονησιακού πολέμου

Η Αθήνα έγινε πλούσια πόλη, που είχε απλώσει την κυριαρχία της σ' όλο σχεδόν το Αιγαίο. 

 

Από την άλλη πλευρά στεκόταν η Σπάρτη, έχοντας µε το µέρος της τις περισσότερες πόλεις της Πελοποννήσου.

Oι σχέσεις των δύο αυτών πόλεων δεν ήταν καλές. 

Τις χώριζαν πολλές διαφορές. 

Είχαν 

➱ διαφορετικά πολιτεύµατα 

και 

➱ αλλιώτικο τρόπο ζωής. 

Η µεγάλη δύναµη της Αθήνας έκανε τη Σπάρτη να ανησυχεί. 

Η ανησυχία µεγάλωσε, όταν η Αθήνα θέλησε να πουλήσει τα προϊόντα της στη δυτική Ελλάδα και την Ιταλία. 

Αυτό έκανε µεγάλη οικονοµική ζηµιά στους Κορίνθιους, που ήταν φίλοι των Σπαρτιατών. 

Όλες αυτές οι αιτίες εύκολα µπορούσαν να οδηγήσουν σ' έναν πόλεµο.

Η αφορµή δεν άργησε να βρεθεί. 

Oι Κερκυραίοι, που είχαν διαφορές µε τους Κορίνθιους, ζήτησαν βοήθεια από τους Αθηναίους. 

Oι Αθηναίοι, που ενδιαφέρονταν για το εµπόριο της περιοχής, θεώρησαν το γεγονός αυτό ως µεγάλη ευκαιρία. 

Αποφάσισαν λοιπόν να πάνε µε το µέρος των Κερκυραίων. 

Oι Κορίνθιοι προσπάθησαν τότε να βλάψουν τους Αθηναίους στη Μακεδονία. 

Η κατάσταση χειροτέρεψε. 

Oι αντιπρόσωποι της Πελοποννησιακής συµµαχίας συγκεντρώθηκαν στη Σπάρτη και αποφάσισαν να γίνει πόλεµος. 

O πόλεµος θα γινόταν ανάµεσα σε Έλληνες και ήταν πολύ κακό αυτό.

Αντιµέτωπες ήταν δυο πολύ µεγάλες συµµαχίες, 

➤ η Πελοποννησιακή 

και 

➤ η Αθηναϊκή. 

Η Πελοποννησιακή ήταν ισχυρή στην ξηρά 

και η Αθηναϊκή στη θάλασσα. 

Κανένας δεν µπορούσε πια να µαντέψει ποιος θα έβγαινε νικητής. 

Έγινε µια τελευταία προσπάθεια να τα βρουν οι δυο αντίπαλοι, µα στάθηκε αδύνατο. 

O απεσταλµένος του βασιλιά Αρχίδαµου, Μελήσιππος, γύρισε, χωρίς να καταφέρει να πείσει τους Αθηναίους. Φεύγοντας µάλιστα από την Αθήνα είπε λόγια που φάνηκαν προφητικά: «αυτή η ηµέρα θα γίνει αρχή µεγάλης συµφοράς για τους Έλληνες». 

Και δεν είχε άδικο.

Έτσι άρχισε ένας εμφύλιος πόλεμος που όλα έδειχναν πως θα διαρκούσε πολύ.

 Οι αντίπαλοι πολεμούσαν από την άνοιξη ως το φθινόπωρο. 

Τον χειμώνα σταματούσαν για να κάνουν τις απαραίτητες προετοιμασίες.