Αόριστος Προστακτική Παθητικής φωνής

Αόριστος είναι ο  χρόνος που φανερώνει ότι αυτό που σημαίνει
το ρήμα  έγινε στο παρελθόν μία φορά .

πχ. έτρεξα, έπαιξα, έγραψα

...για να θυμηθούμε λίγο ...τον Αόριστο της ενεργητικής φωνής

  Τα ρήματα που τελειώνουν σε -ίζω     

σχηματίζουν τον αόριστο σε -ισα. 

     

Τα ρήματα που τελειώνουν σε   -ώνω   σχηματίζουν τον αόριστο σε -ωσα.    

Τα ρήματα που τελειώνουν σε -ώ σχηματίζουν τον αόριστο σε -ησα.

Τα ρήματα που τελειώνουν σε -ύζω σχηματίζουν τον αόριστο σε -υσα. 

Τα ρήματα που τελειώνουν σε -οίζω σχηματίζουν τον αόριστο σε -οισα.

Τα ρήματα που τελειώνουν σε -είζω σχηματίζουν τον αόριστο σε -εισα. 

  

Στην Παθητική φωνή του Αορίστου, η Προστακτική σχηματίζεται

στον ενικό αριθμό με την κατάληξη - ου 

και 

στον πληθυντικό με την κατάληξη -είτε. 

 

Η πιο συχνή προστακτική (η συνοπτική προστακτική) σχηματίζεται

• από το θέμα του αορίστου 
• με την προσθήκη συγκεκριμένων καταλήξεων:

 

Στην ενεργητική φωνή βάζουμε
               

 «-ε » στον ενικό

και 

«-τε » στον πληθυντικό

 Στην παθητική φωνή βάζουμε

« -ου » στον ενικό

και 

« -είτε » στον πληθυντικό

             

Συχνά, πριν τις καταλήξεις υπάρχει ένα - ι - που προκαλεί πολλά ορθογραφικά λάθη.













 Ενεργητική φωνή

• Στην πρώτη συζυγία (ρήματα σε -ω) τα πράγματα είναι εύκολα.

Το - ι - του ενεστώτα διατηρείται στον αόριστο, άρα και στη συνοπτική προστακτική:

• Στη δεύτερη συζυγία (ρήματα σε -ώ) ο αόριστος σχηματίζεται κατά κανόνα σε «-ησα». 

Αυτό το ήτα  (- η -) περνάει και στη συνοπτική προστακτική:

βοηθώ - βοήθησα - βοήθησε, βοηθήστε

οδηγώ - οδήγησα - οδήγησε, οδηγήστε

αλλά:

μεθώ - μέθυσα - μέθυσε, μεθύστε

      Παθητική φωνή










Στην παθητική φωνή το  - ι -  εμφανίζεται μόνο στον πληθυντικό και είναι πάντοτε « ει »: