2. Τα άλατα

Οι ουσίες που παράγονται κατά την εξουδετέρωση των οξέων και των βάσεων

ονομάζονται άλατα.

Τα άλατα είναι συνήθως ουδέτερα, δηλαδή δεν έχουν ούτε όξινες ούτε βασικές ιδιότητες.
Έτσι, δε μεταβάλλουν το χρώμα των δεικτών και συνήθως διαλύονται εύκολα στο νερό.

• Όταν το νερό περιέχει λίγα άλατα λέγεται μαλακό. 

• Αντίθετα, όταν περιέχει πολλά άλατα θεωρείται σκληρό 

και δεν είναι πόσιμο, αλλά ούτε και για οικιακή χρήση. 

Όταν το νερό που πίνουμε είναι σκληρό, τα άλατα μπορεί να συσσωρεύονται στον οργανισμό και να δημιουργούν παθολογικές καταστάσεις, όπως "πέτρες" στο νεφρό. 

Όταν το νερό είναι « σκληρό », δημιουργείται πρόβλημα στις σωληνώσεις, και σε πολλές ηλεκτρικές συσκευές  καθώς τα άλατα που συγκεντρώνονται σε αυτές εμποδίζουν τη διέλευση του νερού.
Έτσι, για να μειώσουμε τις πιθανότητες βλάβης τους, χρησιμοποιούμε τα αποσκληρυντικά του νερού.

Μεγάλη ποσότητα αλάτων, κυρίως όμως μαγειρικού άλατος, βρίσκεται διαλυμένη στο θαλασσινό νερό.

Το μαγειρικό αλάτι, γνωστό και ως χλωριούχο νάτριο, είναι λευκό, κρυσταλλικό, στερεό σώμα.

Είναι απαραίτητο στον οργανισμό

• για τη διατήρηση της ισορροπίας του νερού , 
• για την πέψη
• και τη λειτουργία του νευρικού συστήματος.

αλατωρυχείο Salzburg

Το αλάτι μπορούμε να το πάρουμε από ορυχεία, 

συχνότερα όμως το παίρνουμε από το νερό της θάλασσας.

















Το αλάτι χρησιμοποιείται επίσης ως συντηρητικό τροφίμων.
Κρέας, ψάρια και ελιές διατηρούνται με αλάτι.

















Αυτή του η ιδιότητα εξηγεί γιατί το αλάτι ήταν πολύτιμο πριν από την ανακάλυψη των ψυγείων, τόσο πολύτιμο που πολλές φορές χρησιμοποιήθηκε ως νόμισμα. 
Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, για παράδειγμα, οι στρατιώτες, οι λεγεωνάριοι, πληρώνονταν με «πολύτιμο» μαγειρικό αλάτι.

➤Αν μας τσιμπήσει μέλισσα,

βάζουμε στο σημείο που μας τσίμπησε αμμωνία.

Το δηλητήριο της μέλισσας περιέχει οξύ, το οποίο εξουδετερώνεται από την αμμωνία που είναι βάση.
➤Αν όμως μας τσιμπήσει σφήκα, πρέπει να βάλουμε ξύδι  που είναι οξύ, γιατί το δηλητήριό της περιέχει βάση.










Τα υγρά στο στομάχι μας περιέχουν ένα οξύ, το υδροχλωρικό οξύ, που βοηθά στην πέψη των τροφών.


















Κάποιες φορές, όταν το οξύ είναι περισσότερο από όσο είναι απαραίτητο για την πέψη, αισθανόμαστε ξινίλες.
Τότε παίρνουμε ένα αντιόξινο παρασκεύασμα, το οποίο περιέχει βάση.