25. Το Βυζάντιο φτάνει στο απόγειο της ακμής του

Από τον 9ο έως τον 11ο αιώνα το Βυζαντινό κράτος κυβέρνησαν αυτοκράτορες
της μακεδονικής δυναστείας.

Η Μακεδονική Δυναστεία ήταν αυτοκρατορική δυναστεία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας 

(867-1057), 

που κράτησε  περίπου 2 αιώνες 190 χρόνια. 

Ιδρυτής και γενάρχης της δυναστείας ήταν ο αυτοκράτορας Βασίλειος Α'.

Βικιπαίδεια

Στο διάστημα αυτό οι Μακεδόνες αυτοκράτορες για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα των εξωτερικών θεμάτων,

• Οργάνωσαν αξιόμαχο στρατό και 

➤ απελευθέρωσαν πολλά από τα κατακτημένα βυζαντινά εδάφη, στην Ανατολή, στη Δύση και στα Βαλκάνια.

• Έκλεισαν συνθήκες ειρήνης και φιλίας

 με τους λαούς του Βορρά και

• διέδωσαν τον χριστιανισμό και τον βυζαντινό πολιτισμό στις χώρες τους. 

• Ξαναπήραν από τους Σαρακηνούς τον έλεγχο των θαλάσσιων δρόμων 

και τα βυζαντινά εμπορικά καράβια ανοίχτηκαν ξανά στο Αιγαίο, τη Μεσόγειο, την Αδριατική και τη νότια Ιταλία.

Ιδιαίτερη φροντίδα όμως έδειξαν και για την εσωτερική οργάνωση και καλή λειτουργία του κράτους. Για να το επιτύχουν:

• Οργάνωσαν καλύτερα τα Θέματα της αυτοκρατορίας και πρόσθεσαν σ’ αυτά και νέα από τις απελευθερωμένες και τις ακριτικές περιοχές. 

• Επανέφεραν την ηρεμία στην ταραγμένη από τις διαμάχες της εικονομαχίας εκκλησία και την έστρεψαν σε έργα ειρηνικά και φιλανθρωπικά.

• Ρύθμισαν με νέους νόμους

(Επαναγωγή και Πρόχειρο Νόμο) 

➤τα καθήκοντα των αρχόντων, 

➤καθόρισαν τις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας

και

➤προσάρμοσαν το δίκαιο στις συνθήκες της εποχής.

• Με το « Επαρχιακό βιβλίο » 

➤ρύθμισαν τα θέματα των εμπορικών συναλλαγών και 

➤έβαλαν τάξη στη λειτουργία των βιοτεχνιών και των επαγγελματιών, 

καθώς και στα όρια κέρδους καθενός.

• Συνέχισαν την προσπάθεια των Ισαύρων 

➤ για την προστασία των μικροϊδιοκτητών και των ελεύθερων γεωργών από τους δυνατούς και

 ➤  επέβαλαν σ’ αυτούς το νόμο του « Αλληλέγγυου ». 

Αυτός όριζε ότι οι πλούσιοι γαιοκτήμονες, μαζί με τους δικούς τους φόρους, πληρώνουν στο κράτος και τους φόρους των φτωχών γειτόνων τους, όταν εκείνοι αδυνατούν.






Τα μέτρα αυτά βοήθησαν στην ανάπτυξη της γεωργίας, της βιοτεχνίας, της ναυτιλίας και του εμπορίου κι έφεραν πλούτο και δόξα στην αυτοκρατορία.

Η περίοδος αυτή ήταν από τις πιο λαμπρές για την αυτοκρατορία και ονομάστηκε 

«χρυσή εποχή του Βυζαντίου».